Hondsdolheid wordt ook wel hydrofobie of gekke hondenziekte genoemd. Hydrofobie wordt genoemd naar de prestaties van mensen na infectie. Zieke honden zijn niet bang voor water of licht. De gekke hondenziekte is meer geschikt voor honden. De klinische manifestaties van katten en honden zijn jaloezie, opwinding, manie, kwijlen en bewustzijnsverlies, gevolgd door fysieke verlamming en dood, meestal vergezeld van niet-etterende encefalitis.

Hondsdolheid bij katten en hondenkan grofweg worden onderverdeeld in prodromale periode, opwindingsperiode en verlammingsperiode, en de incubatietijd bedraagt ​​meestal 20-60 dagen.

Hondsdolheid bij katten is meestal erg gewelddadig. Over het algemeen kunnen eigenaren van gezelschapsdieren het gemakkelijk onderscheiden. De kat verbergt zich in het donker. Wanneer mensen voorbij komen, snelt hij plotseling naar buiten om mensen te krabben en te bijten, en valt vooral graag het hoofd en gezicht van mensen aan. Dit is vergelijkbaar met veel spelende katten en mensen, maar in feite is er een groot verschil. Bij het spelen met mensen produceert de jacht geen klauwen en tanden, en hondsdolheid valt erg hard aan. Tegelijkertijd zal de kat uiteenlopende pupillen, kwijlen, trillende spieren, terugbuigen en een felle uitdrukking vertonen. Ten slotte kwam hij in de fase van verlamming, verlamming van ledematen en hoofdspieren, heesheid van de stem en ten slotte coma en dood.

Honden maken vaak kennis met hondsdolheid. De prodromale periode bedraagt ​​1-2 dagen. Honden zijn depressief en saai. Ze verstoppen zich in het donker. Hun pupillen zijn verwijd en verstopt. Ze zijn erg gevoelig voor geluid en omringende activiteiten. Ze eten graag vreemde voorwerpen, stenen, hout en plastic. Alle soorten planten bijten, verhogen het speeksel en kwijlen. Ga dan de razernijperiode in, die de agressie en keelverlamming begint te vergroten en alle bewegende dieren in de buurt aanvalt. In de laatste fase is de mond moeilijk te sluiten vanwege verlamming, de tong hangt uit, de achterpoten kunnen niet meer lopen en slingeren, raken geleidelijk verlamd en sterven uiteindelijk.

Het rabiësvirus is gemakkelijk te infecteren bijna alle warmbloedige dieren, waaronder honden en katten die zeer vatbaar zijn voor het rabiësvirus, en ze leven meestal om ons heen, dus ze moeten tijdig en effectief worden gevaccineerd. Terug naar de vorige video: is de hond echt hondsdolheid?

Het rabiësvirus komt vooral voor in de hersenen, het cerebellum en het ruggenmerg van zieke dieren. Er zitten ook een groot aantal virussen in de speekselklieren en speeksel, en deze worden met speeksel afgevoerd. Dat is de reden waarom de meeste van hen besmet raken door in de huid te bijten, en sommige mensen worden besmet door het eten van het vlees van zieke dieren of het eten van elkaar tussen de dieren door. Er is gemeld dat mensen, honden, runderen en andere dieren zich in experimenten via de placenta en aerosol verspreiden (dit moet nog verder worden bevestigd).